خواص دارویی گیاه شنبلیله

خواص گیاه شنبلیله

شنبلیله موجب تسکین علائم دیابت مانند پرنوشی و پرادراری می‌شود همچنین شنبلیله ملین، اشتهاآور، خلط آور، ضدتب و محرک افزایش شیر است.

شنبلیله
شنبلیله با نام علمی Trigonella foenum-graecum گیاهی است علفی، یک ساله و به ارتفاع تا 50 سانتی متر، برگ‌های این گیاه بیضی شکل با نوک مدور که حدود نصف بالای پهنک آن، دندانه دار است.
برگ‌ها مرکب از سه برگچه بوده که از یک نقطه، منشعب می‌شوند.
گل‌ها منفرد، به رنگ زرد روشن و گاهی بنفش مایل به سفید هستند.
میوه‌ی شنبلیله به صورت نیام خمیده، به طول تا 11 سانتی متر و حاوی تا 20 دانه است.
دانه‌ها به رنگ زرد نارنجی و گاهی قهوه‌ای رنگ است. این دانه‌ها به طول تا 6 میلی‌متر و عرض تا 3 میلی‌متر هستند.
قسمت مورد استفاده‌ی گیاه، دانه‌های آن است که دارای بویی معطر و طعمی تلخ می‌باشند. این گیاه در نقاط مختلف ایران کشت می‌گردد.
برگ شنبلیله به عنوان سبزی در انواع غذاها و ادویه‌جات به مقدار زیاد در ایران، مورد مصرف است.
تاریخچه:
دانه‌ی گیاه شنبلیله اروپایی برای قرن‌ها به عنوان ادویه در آشپزی و در طب سنتی نیز تقریباً به همان قدمت، برای درمان کورک، دیابت، سلولیتیس و سل به کار می‌رفته است.
عصاره‌ی دانه‌ی شنبلیله به عنوان جایگزینی طعم شربت افرا استفاده می‌شود.
از شنبلیله به طور موضعی، به شکل خمیر و پماد (مرهم)، جهت درمان جوش‌ها، سوختگی، التهابات و اگزما استفاده می‌شود
دانه‌ی این گیاه از پروتئین بالایی برخوردار است. خود گیاه نیز به منظور علوفه ی دام کشت می‌شود.
بعد از استخراج تجاری (دیوسژنین که به عنوان ماده‌ی طبیعی در تولید استروئید تجاری به کار می‌رود)، تفاله‌ی دانه‌های غنی از نظر نیتروژن و پتاسیم را به عنوان کود شیمیایی مورد استفاده قرار می‌دهند.